Miejscowości - Smołdzino

Szczegóły

Opublikowano: 17. listopad 2011

SMOŁDZINO - wieś gminna na Nizinie Gardneńskiej nad rzeką Łupawą, u podnóży Rowokołu, kultowej góry Słowian.

Nazwa być może pochodzi od rośliny zwanej smłód lub od smoły; Smolino (1281), Smoltzini (1288), Zmoizin (1282); niem. Schmolsin.
Pierwsze wzmianki o Smołdzinie pochodzą z 1281 r. W 10 lat później książę Bogusław IV przekazał wieś klasztorowi w Oliwie. W latach 1329- 1341 wieś należała do zakonu krzyżackiego. Od 1622 ziemia smołdzińska powróciła do rodu Gryfitów. Ostatnia księżna z rodu Gryfitów, Anna de Croy, spędziła tu ostatnie swoje lata. Księżna Anna była fundatorką kościoła, w którym pracował pastor Michał Mostnik (1583-1654), autor modlitewników i śpiewników śpiewników języku słowińskim. Ostatecznie po wygaśnięciu rodu Gryfitów Smołdzino przechodzi w ręce Brandenburgii, a potem Prus. W latach 1830-1838 doszło tu do malej wojny, chłopi wypędzili pastora, odmówili płacenia podatków na szkołę niemiecką a nawet dokonali kilku podpaleń - wszystko w obronie polskiej mowy. Ostatnie kazanie w języku polskim wygłoszono w 1883 r. W Smołdzinie w 1729 r. urodził się Johann Gotthelf Lindner, profesor sztuk pięknych w Królewcu, a później dworski kaznodzieja.

Zabytki
Kościół z XVII w. (1632 r.), w którym znajdują się epitafia fundatorki, księżny Anny Croy i jej syna Ernesta Bogusława; w 1823 kościół rozbudowano, a w 1874 dobudowano nawę poprzeczną. Na stropie widnieje 49 obrazów z pierwotnego stropu, dzieło prawdopodobnie malarza Foxkircha, dzwon gdański z 1706, 2 lichtarze, ołtarz i ambona barokowa z XVII w. Tradycja głosi, że w podziemiach znajdują się ostatnie książki słowińskie skazane na zagładę i zamurowane w połowie ubiegłego stulecia.
Budynek dworski z XIX w., obecnie siedziba poczty; podworskie budynki gospodarcze z około 1880 roku; chałupa szkieletowa, dwojak, z gliny; Muzeum Przyrodnicze Parku Narodowego; góra Rowokół; pomnik ku czci żołnierzy Armii Radzieckiej poległych w walkach o wyzwolenie wsi; grodzisko wyżynne (kilkaset metrów za wsią), typu pierścieniowatego z dobrze zachowanymi wałami i rowami, położone na zboczu południowo-wschodnim Rowokołu, z którym związana jest jedna z wersji powtarzającej się na całych Kaszubach legendy o zapadłym zamku i zaklętej królewiance, grodzisko miało też zapewne charakter kultowy; dąb - pomnik przyrody o obwodzie 4,5 m przed siedzibą SPN.

Więcej informacji o miejscowości i gminie Smołdzino mozna znaleźć pod adresem : www.smoldzino.com.pl

Źródło: "Słownik historyczny miast i wsi województwa słupskiego"
autor: A. Świetlicka - E. Wisławska